- دشمن افکن (رَ زْ / زِ دَ / دِ)
دشمن افکننده. دشمن افگن. آنکه دشمن را مغلوب سازد. محو کننده خصم:
دل روسیان از چنان زور دست
بر آن دشمن دشمن افکن شکست.
نظامی.
تا کی بود این گرگ ربائی، بنمای
سرپنجۀ دشمن افکن ای شیر خدای.
حافظ.
و رجوع به دشمن فکن شود
دل روسیان از چنان زور دست
بر آن دشمن دشمن افکن شکست.
نظامی.
تا کی بود این گرگ ربائی، بنمای
سرپنجۀ دشمن افکن ای شیر خدای.
حافظ.
و رجوع به دشمن فکن شود
